De sneeuw is netjes aan de kant geveegd, standaard niet nodig. |
De fiets brengt mij via Tuddal over de berg naar Rjukan en langs het meer Tinnsjø weer naar Notodden. Nouja, er moet hard gewerkt worden want de weg voert vlak langs de Gausta-top, die te vergelijken valt met de Mont Ventoux. Met kop en schouders steekt ie boven de rest uit en vanaf de top (1883 m) kun je een groot deel van Zuid-Noorwegen overzien bij helder weer.
Kop en schouders |
Op hoge snelheid de afgrond in naar Rjukan. |
Met kramp in de vingers van het remmen kom ik in Rjukan aan, alwaar ik op een van de vele terrassen kan aanschuiven voor een biertje....Oh nee, dit is niet de Mont Ventoux en dit is niet Malaucène, maar je moet je dromen soms de ruimte geven bij een gebrek aan gezelligheid.
Toch is Rjukan wel een mooie plaats. Een maf dorp in een langgerekt diep dal dat oost-west georiënteerd ligt. In de winter komt er dus geen zon omdat die dan te laag staat. Daar hebben ze wel wat op gevonden door bovenop de berg een rij spiegels op te stellen die het zonlicht reflecteren en zó op het dorpsplein neerleggen. Maarja, wat moet je daar dan mee als er geen terrassen zijn?
De huizen zijn slim gebouwd, zodat ieder streepje zonlicht naar binnen valt. Verder is er aan de schaduwkant aardig wat industrie in mooie gebouwen uit Industrieël Erfgoed, waarbij gebruik wordt gemaakt van waterkracht - groene energie, klimaatneutraal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten