Sneeuw

Toen ik vanochtend uit m'n slaapkamerraam keek, sneeuwde het nat. Het werd híer dus niet wit, maar in de verte op de bergen wel. Tijd om me nog even om te draaien dus. Het zou niet meer dan een druilerige zondag worden. Een goed moment dus voor een klusje: de brievenbus bouwen (dit is geen hint). Die had ik nog niet en het werd hoog tijd om het gapende gat aan de boom eens op te vullen. De ingrediënten had ik al in huis en een uurtje later hing ik daar aan de boom.

Naast de bus van de buren en als je verhuist, neem je je brievenbus gewoon mee, een mooie noorse gewoonte. Even verderop ligt mijn houtstapel, een kuub gekloofde berkenstammetjes, die zo in de kachel kunnen en hoogstwaarschijnlijk zó op zijn.

De theorie-opleiding voor de bus is nu afgerond en morgen begin ik mee te draaien in het rooster van een ervaren chauffeur, die naast mij gezeten, de fijne kneepjes van het Noorse busrijden zal gaan overbrengen. Althans, de man in kwestie blijkt afkomstig uit Schotland, dus ik hoop dat hij mij de goede weghelft dirigeert en dat er tijd overblijft voor een verklaring van zijn kant om het mooie Schotland te verruilen voor het mooie Noorwegen??

Een voorproefje heb ik vrijdag al genomen, door als laatste verkenningsrit de route van lijn 8 mee te rijden. Deze busroute gaat door het dorp Brevik, spectaculair gelegen aan de fjord, waar je over een hoge brug rijdt en dan een steile weg afslingert het dorp in om daar een onmogelijk s-bochtje tussen de winkelgevels door te manouvreren. De chauffeur vroeg mij of ik geen trek had om het volgende ritje zelf te rijden en dat leek me een mooie uitdaging om het weekend in te gaan. Ik heb de bochtentheorie goed uit kunnen voeren en het bus-blauw op de gevels is niet van mijn bus afgeschuurd...Ongelofelijk dat in zo'n groot, ruim land, zulke krappe bochtjes met zo'n grote bus moeten worden gereden. En dat voor zo'n 5 passagiers.

Na de brievenbusklus was er nog tijd over

voor een druilerige zondagmiddag wandeling door berg en bos. 

Slecht weer bestaat niet in Noorwegen, alleen slechte kleding, 

en die heb ik niet, dus een excuus om thuis te blijven is er niet. 

Een blik op de thermometer leert hoeveel daarvan 

uit de kast moet worden getrokken en warmlopen gaat vanzelf.

Vlak boven het water van het meertje in het bos op zo'n half uurtje lopen van huis, hing een vreemd soort damp. Een damp die je wel vaker ziet bij deze lage temperaturen. Samen met het verstilde weer gaf dat een mooi harmonieus effect.