Nieuwe borreltafel.

Dit is het uitzicht vanaf mijn nieuwe borreltafel. Het huis kreeg ik er bij de aankoop bij. Het koopkontrakt is nog niet helemaal getekend en de hypotheek moet nog geregeld maar dat zijn kleinigheden.

De akker is nu groen.

Dit terras is het dak van de garage.

Het plafond is zó jaren -'70 en is dus dorstig naar de witkwast. Dat uitzicht aan de muur is een echte Monet. Als ik het goed begreep blijft dat dressoir in hazelnotenbomenwortelhout staan.

De gezellige tegeltjes achter het keukenblad krijgen wellicht een andere bestemming.
Hopelijk levert de kersenboom na mijn zorg een iets grotere oogst.




Inderdaad - de verhuiswagen kan weer gevuld, het wordt weer tijd voor een andere stek. Kijken of m'n wortels nu een keer aanslaan.
Dat wat ik in Ålesund hoopte te vinden vond ik er wel, maar er waren ook heel veel details die me tegen zaten en die steeds groter werden.
1. De drukte - zou je niet denken in Noorwegen, maar op de smalle (schier)eilanden zijn maar weinig wegen die alle verkeer moeten verwerken. Wil je dan stille fietswegen, moet je eerst een uur langs het razende verkeer dat de veerboot probeert te halen.
2. De woning - het vinden van een leuk huis op een stille plek, binnen een redelijke straal van m'n werk, tegen een redelijke prijs blijkt hier een lastige opgave.
3. Het weer - is de laatste weken erg fraai, maar helaas zeer tijdsgebonden. Nóg zo'n winter met regen en af en toe sneeuw voor twee dagen en ze kunnen me opsluiten.
4. Het dialekt - het schijnt dat je het kunt aanleren, maar sommigen blijven me na 10 maanden nog steeds verbazen met een onverstaanbare woordenstroom die niet op Noors lijkt.
5. Werkstress - busroutes en -communicatie zitten zó in elkaar, dat ik niet voor m'n gemoedsrust aan het werk ga. Heeft ook met het dialekt te maken.
Jammer? Zeker. Het Noorderlicht was spectaculair om te bewonderen. De lange winternachten en zomerdagen bijzonder om mee te maken. De bergwandelingen, uitzichten en het mooie licht - genoeg redenen om er een vakantiebestemming van te maken.
Veel krijg ik ook weer terug op m'n nieuwe plek in Lunde, in de zuidelijke provincie Telemark. Mijn nieuwe huis staat 4 km buiten Lunde aan het eind van een grindweg, waar alleen de postbode een stofwolk komt produceren. Zou Tonio daar eindelijk z'n vrijheid dmv een kattenluik kunnen vinden?
En ik ben welkom terug op m'n 'oude' werkplek in Skien waar je rustig je rondjes op de bus kunt rijden zonder al teveel gezeur.