Eerste busdag overleefd.

Had ik me al voorbereid op dik 2 weken wachten voor ik op deze nieuwe werkplek op de bus kon gaan rijden - was er opeens iets geregeld en kon ik de volgende morgen om 04:50 uur aantreden. Dan is het nog úren donker maar dat geeft niet want er is ook overal licht. Nóórderlicht zelfs waarover later meer.
Naast het rijbewijs wordt ook een geneeskundige politieverklaring vereist en in het bureaucratische Noorwegen zijn zeker 2 weken nodig om zo'n kaartje te printen, inclusief de afspraak voor een lachwekkend onderzoekje bij een arts.
Je kunt het natuurlijk op tijd aanvragen en dan is er niets aan de hand. Maar dan moet je wel weten dat het ding verloopt en niet denken dat het voorlopig niet verloopt. Het staat er wel op vermeld maar je hebt het nooit nodig dus kijk je er niet op en dus zie je het niet en zo weet je het niet. En niemand die het je vertelt en ook geen automatische herinnering. Totdat je op het werk een formulier moet invullen met de verloopdatum...ai!
Nu is m'n leidinggevende er eentje met goede contacten en vlot met z'n mobieltje en zo was er binnen 10 tellen een afspraak bij die arts geritseld en kreeg hij van de politie te horen dat er ook best in afwachting van de aanvraag van de verklaring achter het busstuur gekropen mocht worden.

En zo vertrok ik in uniform op de fiets door het verlichte donkere Ålesund naar de busgarage. De woon-werk-afstand laat het toe om weer heerlijk op de fiets naar het werk te kunnen. Een kwartier over steile straatjes hobbelen en ik ben wakker. De nieuwe collega vertelt in onvervalst Ålesunds dialekt alle ins en outs over de busroutes van die dag. Daar zit je dan met je cursus bokmål en een jaar in Telemark. Ik heb dus niet alles verstaan maar wel begrepen dat we van a naar b moeten rijden via c, d, e en f, maar soms via x, y en z, omdat dan die school dicht is en die andere eerder uitgaat.
Nieuw is dat er aan boord een radio gemonteerd zit met een doosje aan een krulsnoer waarin je kunt vertellen tegen je collega's in andere bussen dat Bjørn, Ane en Håkon nog moeten overstappen en dat je iets later aankomt op halte p.
Ook nieuw is de roadmovie die door de voorruit gratis te zien is als een geweldig panorama, slechts onderbroken door tunnels die de eilanden verbinden onder de zeebodem. Daar daal je dan steil af naar een diepte van zo'n 200 meter en klim je net zo steil weer omhoog tot op het eerste eiland om meteen weer af te dalen naar het volgende eiland.

Het Licht !
Ålesund ligt noordelijk genoeg om het Noorderlicht te kunnen zien. Gisteravond was het mooi helder en koud. Erg veel sterren en een felle maan deden het Noorderlicht een beetje de das om dus het was wat vaag en nog niet zo spectaculair maar ik heb m'n primeur live gehad! Hoe noordelijker je komt deste flitsender, kleurrijker en wilder de verlichte vlagen door de lucht heen jagen.