Kilometervreter

Heel wat afgereden de laatste twee weken. Een weekje Nederland en een ritje Ålesund. Bij elkaar toch zo'n slordige 3800 km. Maar de kilometers gingen er goed in, niet onbedoeld in slaap gevallen en geen ongelukken of vage aanhoudingen dit keer.
Pa is 82 geworden en dat was een mooie reden om bij elkaar te komen en daar werden we onder meer getrakteerd op een bezoek aan het vernieuwde Rijksmuseum. Prachtig allemaal maar we waren niet de enigen. Leuk om weer even door Amsterdam te wandelen en een ritje met de tram over de grachten te wiebelen.
En nu ik toch in de buurt was heb ik me ook laten verwelkomen door het oude thuisfront in Spaarndam, waar ik bij Ellen en Ton in de blokhut kon logeren. Gezelligheid! Het begrip dat in Nederland toch vrij normaal is, maar dat ik in Noorwegen soms een beetje mis. Je moet het zelf een beetje maken en ik kan er goed mee leven want ik krijg er genoeg voor terug.
Natuurlijk uitgebreid boodschappen gedaan om een voorraadje oude kaas, stroopwafels en whisky  mee te nemen - allemaal zaken die hier niet verkrijgbaar zijn of veel te duur.
Ook cultureel lekker bezig geweest met een bezoek aan bioscoop, café en nog een museum (Stedelijk) dus voorlopig kan ik er weer tegen. Tot slot nog een avondje met de oude badmintonvrienden in Spaarndam meegespeeld en toen was het weer tijd om aan te sluiten op de autobahn tussen de Hamburgers en de Flensburgers. De Deense autobahn was zoals gebruikelijk pikdonker en zeiknat, dus goed om dóór te jakkeren naar het strand bij Hirtshals, waar ik een plek weet om de auto op te parkeren en achterin na een borrel heerlijk te slapen. Daarna is het op de boot naar Langesund goed aanschuiven bij het ontbijtbuffet en zo was ik weer terug in m'n nieuwe thuisland...
Na 1 dag werken had ik alweer 3 dagen vrij en die had ik gereserveerd om alvast de meeste spullen in een gehuurde bus naar Ålesund te verhuizen. Bus ophalen, inladen, rijden, uitladen, bus weer terug - het paste precies in 3 dagen. Het rijden op de Noorse wegen gaat niet zo snel als op de duitse autobahnen. Over de lange afstand moet je met een gemiddelde van 60 km per uur rekening houden, dus op de 650 km van Ulefoss naar Ålesund was ik al gauw 11 uur bezig, excl. rustpauzes.

Maar die 11 uren lang naar buiten kijken is absoluut niet vervelend, want het ene panorama na het andere schuift aan je voorbij, vooral het laatste deel waar het fjordengebied in zicht komt met overal spitse bergpieken van ver over de 1000 meter hoog.
Dan het appartement dat ik van een toekomstig collega kan huren...Tsja.
Eigenlijk doe ik een paar stappen terug tot kamerbewoner, want veel meer dan 3 x 4 is het niet en bovendien is de beloofde opslagruimte nog niet beschikbaar, dus staan nu alle uitgeladen spullen in dat kleine hok. Slapen kan - bewegen niet. Maar dat is niet erg, want buiten is het prachtig en daar is het bewegen grenzeloos.

Nieuws !

Een fantastische herfstdag. Vlammend gele berken tussen het groen en alle andere herfstkleuren volop te zien, met gefilterd zonlicht door de laaghangende wolken wat een warm lichteffect oplevert. En daar fiets je dan tussendoor op een zondags ritje in de nabije omgeving van Ulefoss.
Een fietstochtje om de benen even uit te laten na een lange week opgesloten onder het busstuur. Ik was er goed door uitgerust want alle venijnige klimmetjes gingen van een leien dakkie. Het was ook een welkome afleiding van het inpakken en verhuisklaar maken van m'n boeltje hier.
Huuu?
Ja, ik ga weer verhuizen, en niet zomaar een stukje verderop, maar naar Ålesund, 650 km naar het noordwesten, een fantastisch mooi gebied met fjorden, bergen en eilanden en een mooi stadje op een smal schiereiland. Erg prettig om bij een busbedrijf te werken dat vestigingen door een groot deel van het land heeft en dat je gemakkelijk van vestigingsplaats kunt veranderen. Eén mailtje naar de leidinggevende aldaar en ik bleek van harte welkom!
Het wonen is nog niet ideaal, maar ik kan beginnen in een klein appartement, te huren van een toekomstige collega en zal van daar uit verder zoeken naar het ideale paleisje.
De fietstocht van vandaag bewijst dat ik me nog prima kan vermaken in deze streek, maar er zijn een paar factoren die m'n onrust voeden op zoek naar het échte Noorwegen. Het huis dat ik nu huur is prettig ruim, maar staat op een verkeerde plek: in de schaduw, langs een drukke verkeersweg en zonder tuin. En de steden Skien en Porsgrunn, waar ik met het werk de hele dag uithang, vind ik niet interessant genoeg voor langere tijd.
Genoeg redenen om een volgende stap op m'n pad te nemen en te ervaren waar dat toe leidt....
- wordt vervolgd -