De eerste dag...

Mijn eerste werkdag op de bus is achter de rug! 
Het felbegeerde kjøreseddel heb ik nu in bezit en is niet meer dan een bewijsje van de politie dat ik medisch en juridisch in orde ben bevonden. Naast je rijbewijs is dit nodig om personenvervoer te kunnen doen.
Het theoriedeel was al afgesloten met een ferme handdruk van de opleider, met in de resterende tijd het meerijden op de routes om die te verkennen. In de volgende fase wisselde ik van plaats met de chauffeur van dienst om hoofdknikjes in meest vertikale en soms horizontale richting in ontvangst te nemen. Erg leerzaam en het voelde alsof m'n 6 Haarlemse ervaringsjaren waren verdampt tot 6 weken. Alles is natuurlijk nieuw voor me en ik moet overal aan gewend raken en dat kost tijd. In de bus is de zit bijvoorbeeld heel anders vanwege de luchtgeveerde en -instelbare stoel. Ook hangt er een touchscreen binnen handbereik waaruit de kaartjes geselecteerd kunnen worden met heel veel mogelijkheden. Men kan hier gewoon met bankpas een zonekaartje kopen, erg bij de tijd. Het lastigst is nog om de bestemmingen te verstaan van de Noren, die mompelen een haltenaam terwijl ik nog niet eens versta dat ze het over een haltenaam hebben. Maarja, op een rit van 1 uur en 20 minuten liggen ook wel bijna 80 haltes!

Nog even over de drijfveren van die uitgeweken Schot: dat lag natuurlijk heel erg voor de hand - de liefde. Kort gezegd: zij is Noorse, ging op vakantie naar Schotland en met z'n tweeën kwamen ze weer terug.
Toen ik met hem samen op zijn bus reed, spraken we af om Engels te praten, leek mij ook wel gemakkelijk. Maar na drie zinnen in zijn Schotse dialect, stelde ik voor om toch maar weer op het Noors over te gaan - dan zaten we beiden in 't zelfde schuitje.
In de praktijk werd ik iedere dag aan een andere chauffeur gekoppeld - een goed idee, want zo hoor je nog eens verschillende verhalen en als hij onverstaanbaar is wordt dat de volgende dag weer opgelost.

Maar nu wordt ik dus aan mijn lot overgelaten en me een hele bus toevertrouwd. Een hele verantwoording, maar alles ging goed. En ik krijg de indruk dat je alles het beste leert nu je er alleen voor staat - je moet alles zelf oplossen. Morgen weer een andere rit.

In de tuin rond het huis zijn alle appels (door de huisbaas) geplukt en alle herfstbladeren gevallen. De mist is neergedaald en hangt er nu al een week en het is rond het vriespunt. Ja, dat krijg je met stabiel weer...dan is het ook stabiel mistig. Vanmorgen kreeg ik het maar niet warm en dan kun je verschillende dingen doen. In bed blijven liggen is niet mijn stijl. De kachel aansteken en er als slow-TV naar gaan zitten staren. Of naar een winkelcentrum rijden waar het lekker warm is en samen met de plaatselijke oudjes koffiedrinken, ook heel gezellig. Óf gewoon m'n koud-en-nat-weer-kleding aantrekken en gaan wandelen. Dat laatste leek me de beste optie en na een kort autoritje in mijn nieuwe, 2e-handse Citroën Berlingo (!) zoefde ik met cruise-control op een verwarmde stoel naar een goed startpunt voor een ruige boswandeling, die zeker voor herhaling vatbaar is. Maar dan bij helder weer voor een spectaculair uitzicht op Preikestolen in het klein.