Tonio...

...ofwel, hoe een kat een muis vangt...of niet.
De buitentemperatuur is omgekeerd evenredig met de activiteit van de muizen in huis.

's Nachts vriest het 5 à 10 graden en overdag is het rond het vriespunt. Prachtig stil winterweer waar de Friese ijsmeesters zenuwachtig van zouden worden. Er ligt nog geen sneeuw, alleen op de bergen van de Lifjell ligt wat poedersuiker. Hier is het slechts wit van de vorst met een stralende zon die al heel laag staat. Er zijn huizen die de komende maanden geen zon meer zien, doordat die simpelweg niet meer boven de berghelling uit komt. En dat scheelt een paar graden. Mijn verblijf ligt op een heuvel en vanaf een uur of 9 straalt de zon erop. De warmte binnen moet echter van de houtkachel komen, die met een beetje berkenschors als tondel heel makkelijk aansteekt. Helaas gaat veel warmte verloren door de schoorsteen en in de dikke oude muren en laat dat nou juist een lekker plekje zijn waar de muizen goed gedijen. 's Avonds worden ze wakker en rennen vrolijk door muur en plafond. Gelukkig kunnen ze niet bij mijn etensvoorraad en moeten ze zich beperken tot het gootsteenkastje, waar lekkere schillen en theezakjes in de compostemmer liggen. Nadat ik al dat vreemde geritsel gelokaliseerd had kwam ik op het idee om dat compostemmertje eens te legen in de grote bak buiten. Het lege teruggeplaatste emmertje was voor de muizen nog geen reden om het geritsel te doen stoppen en nietsvermoedend belandden ze in de lege emmer, waar ze niet meer zelfstandig of gezamenlijk uit konden komen.

Tonio is naar eigen voorkeur een binnenkat. Het liefst ligt ie tevreden in een stoel te wachten tot z'n etensbakje gevuld wordt. Binnen opgegroeid komt hij alleen buiten om het noodzakelijk ongemak te verlichten maar als het rotweer is verkiest hij de binnenbak. Zo heeft hij zijn jachtinstinct nauwelijks kunnen ontwikkelen, nog nooit een vogel gegrepen laat staan een muis gevangen. Of zou dat komen doordat hem zijn ballen te vroeg zijn ontnomen?

Toch besloot ik om zijn hulp in te roepen om de 2 muizen uit de emmer te bevrijden. Ik deed het kastje open en luid mekkerend kwam hij op het geritsel af. Zijn instinct bleek nog prima in orde want al snel verdween hij met een bungelende muis in de bek en liep triomfantelijk een rondje door de kamer. Maar een Noorse muis is ook niet gek en zette al snel een spannend kat-en-muis-spel in werking. De muis ontsnapte aan Tonio's tanden en de twee voerden een live-slapstick-movie op door rondjes om de wasmachine te rennen, waarbij de muis toch slimmer bleek dan de kat door plots van richting te veranderen en ook eens in een ander hoekje te gaan zitten. Al gauw was voor Tonio de lol eraf en ging hij over tot de orde van de dag. Maar toch trok ik mijn stoute sloffen aan en nam de proef op de som door muis 2 ook in de badkamer los te laten. En meteen hoorde ik het geluid van de rondrennende kat die ook z'n kop nog stootte aan het bad maar even later trof ik hem gapend aan, zittend voor z'n bakje, knabbelend aan de noorse brokjes. En de muis? Die rent z'n rondjes door de muren van het huis.

De eerste dag...

Mijn eerste werkdag op de bus is achter de rug! 
Het felbegeerde kjøreseddel heb ik nu in bezit en is niet meer dan een bewijsje van de politie dat ik medisch en juridisch in orde ben bevonden. Naast je rijbewijs is dit nodig om personenvervoer te kunnen doen.
Het theoriedeel was al afgesloten met een ferme handdruk van de opleider, met in de resterende tijd het meerijden op de routes om die te verkennen. In de volgende fase wisselde ik van plaats met de chauffeur van dienst om hoofdknikjes in meest vertikale en soms horizontale richting in ontvangst te nemen. Erg leerzaam en het voelde alsof m'n 6 Haarlemse ervaringsjaren waren verdampt tot 6 weken. Alles is natuurlijk nieuw voor me en ik moet overal aan gewend raken en dat kost tijd. In de bus is de zit bijvoorbeeld heel anders vanwege de luchtgeveerde en -instelbare stoel. Ook hangt er een touchscreen binnen handbereik waaruit de kaartjes geselecteerd kunnen worden met heel veel mogelijkheden. Men kan hier gewoon met bankpas een zonekaartje kopen, erg bij de tijd. Het lastigst is nog om de bestemmingen te verstaan van de Noren, die mompelen een haltenaam terwijl ik nog niet eens versta dat ze het over een haltenaam hebben. Maarja, op een rit van 1 uur en 20 minuten liggen ook wel bijna 80 haltes!

Nog even over de drijfveren van die uitgeweken Schot: dat lag natuurlijk heel erg voor de hand - de liefde. Kort gezegd: zij is Noorse, ging op vakantie naar Schotland en met z'n tweeën kwamen ze weer terug.
Toen ik met hem samen op zijn bus reed, spraken we af om Engels te praten, leek mij ook wel gemakkelijk. Maar na drie zinnen in zijn Schotse dialect, stelde ik voor om toch maar weer op het Noors over te gaan - dan zaten we beiden in 't zelfde schuitje.
In de praktijk werd ik iedere dag aan een andere chauffeur gekoppeld - een goed idee, want zo hoor je nog eens verschillende verhalen en als hij onverstaanbaar is wordt dat de volgende dag weer opgelost.

Maar nu wordt ik dus aan mijn lot overgelaten en me een hele bus toevertrouwd. Een hele verantwoording, maar alles ging goed. En ik krijg de indruk dat je alles het beste leert nu je er alleen voor staat - je moet alles zelf oplossen. Morgen weer een andere rit.

In de tuin rond het huis zijn alle appels (door de huisbaas) geplukt en alle herfstbladeren gevallen. De mist is neergedaald en hangt er nu al een week en het is rond het vriespunt. Ja, dat krijg je met stabiel weer...dan is het ook stabiel mistig. Vanmorgen kreeg ik het maar niet warm en dan kun je verschillende dingen doen. In bed blijven liggen is niet mijn stijl. De kachel aansteken en er als slow-TV naar gaan zitten staren. Of naar een winkelcentrum rijden waar het lekker warm is en samen met de plaatselijke oudjes koffiedrinken, ook heel gezellig. Óf gewoon m'n koud-en-nat-weer-kleding aantrekken en gaan wandelen. Dat laatste leek me de beste optie en na een kort autoritje in mijn nieuwe, 2e-handse Citroën Berlingo (!) zoefde ik met cruise-control op een verwarmde stoel naar een goed startpunt voor een ruige boswandeling, die zeker voor herhaling vatbaar is. Maar dan bij helder weer voor een spectaculair uitzicht op Preikestolen in het klein.