Het vervolg

Op veler verzoek zal ik zoals beloofd eens wat aan mijn blog doen. Ik zit hier alweer 3 weken en heb er nog nauwelijks tijd voor gehad. Ik moet steeds maar fietsen en wandelen om de omgeving te verkennen, helemaal niet erg, kijk maar:

dagelijkse beslommeringen uitvoeren en nu is het werk ook nog eens begonnen, zij het als opleiding.

Het is hier ook alleen maar mooi weer geweest op een paar buitjes na. Bladstil en veel zon, maar vaak wel fris weer. In de schaduw kan het zomaar half zo warm zijn als in de zon en dat is meteen een paar handschoenen waard. Van dat mooie weer maak ik dankbaar gebruik, misschien is het de stilte voor de sneeuwstorm.

Het werk
Kan pas beginnen als de opleiding is afgerond en ik m'n noorse sofinummer heb. Zonder dat D-nummer kan je niks regelen of aanvragen en het ene document kan je pas aanvragen als het andere geregeld is. Zo moest ik voor dat D-nr eerst voor registratie naar het politiebureau. En dat kon alleen op woensdag, begreep ik op maandag. En toen ik op woensdag terugkwam bleek m'n bevestiging van werk onvoldoende. Dat moest een arbeidscontract zijn, en dat kon niet geregeld vóór woensdag, dus  werd het de volgende woensdag voor ik m'n registratie kreeg om in Noorwegen te mogen wonen en werken. Wel had ik vooraf begrepen de registratie aan te melden door een formulier via internet op te sturen en om m'n huurcontract mee te brengen. Met die officiële registratie kon ik nu naar het belastingkantoor en daar was de aanvraag zo gepiept, maar de behandeling duurt enkele weken.
Maar dat geeft niet want er moest nog gefietst en gewandeld worden en ondertussen begon de opleiding met wat saaie theorie in een klein lokaaltje. Oude koek voor mij als volleerd bussjåfør, maar nu hoor ik dat eens in het Noors en dan klinkt het toch anders als speculaas.
Ons lesgroepje bestaat uit 7 man en 7 nationaliteiten, waaronder 1 Noor en 1 Nederlander (ik). De anderen wonen hier al minstens 3 jaar en ik slechts 3 weken. Ik heb dus wat taalachterstand maar wel 6 jaar buservaring. Die moet straks ingebakken worden met de busroutes, 8 in totaal met diverse varianten. Het kaartverkoopsysteem is ook totaal anders en te regelen met het touchscreen onder handbereik. Ziet er nu nog gecompliceerd uit, maar in wezen niet moeilijk.

Het huis
Begint nu een beetje eigen te worden. Ik heb wat geschoven met de meubels waarmee ik het moet doen en nu kan ik achter m'n bureautje zitten en tegelijk naar buiten kijken - dat is het betere werk, maar daarom ook duurt het verversen van de blog zo lang. Ook kan ik nu op de bank naar de vlammen in de kachel zitten kijken. Dat kon nog niet en is ook beter. Als ik de keuken wil verbeteren moet er gesloopt worden en dat bewaar ik beter voor een eigen huis.

Hier zie je de Hellestadvegen met vooraan het huis dat ik huur, daarnaast de schuur met kippenren, paardenstal en -wei en het witte huis van de eigenaars, het NL-gezin.
Foto is genomen vanaf de berg, door het bos aan de overkant. Een flinke wandeling waarbij ik onderweg appelbomen tegenkom voor de dorst en in het bos hangen nog steeds bosbessen en vossebessen - heel gezond - voor het grijpen. Eén keer heb ik een vrouwtjeseland met jong het veld zien oversteken. En ontzettend groot, maf beest dat met opgerichte neus overal doorheen stampt. Verder nog geen wild gezien, maar er schijnen ook dassen, vossen een lynx en een veelvraat te wonen. In het bos vliegen allerlei vreemde vogels rond die er in NL niet zijn, zoals de auerhoen, raaf en anderen die ik nog moet opzoeken.

De kat
Tonio heeft eindelijk rust van de buurkatten bij de woonark, en krijgt er 3 andere voor terug. Maar die hebben een andere kleur en daar kan hij duidelijk beter mee overweg. Z'n gesnotter en verkoudheid van de eerste week is gelukkig achter de rug en nu ligt hij heerlijk op z'n vertrouwde kussentje voor de kachel te pitten.