Sneeuw

Toen ik vanochtend uit m'n slaapkamerraam keek, sneeuwde het nat. Het werd híer dus niet wit, maar in de verte op de bergen wel. Tijd om me nog even om te draaien dus. Het zou niet meer dan een druilerige zondag worden. Een goed moment dus voor een klusje: de brievenbus bouwen (dit is geen hint). Die had ik nog niet en het werd hoog tijd om het gapende gat aan de boom eens op te vullen. De ingrediënten had ik al in huis en een uurtje later hing ik daar aan de boom.

Naast de bus van de buren en als je verhuist, neem je je brievenbus gewoon mee, een mooie noorse gewoonte. Even verderop ligt mijn houtstapel, een kuub gekloofde berkenstammetjes, die zo in de kachel kunnen en hoogstwaarschijnlijk zó op zijn.

De theorie-opleiding voor de bus is nu afgerond en morgen begin ik mee te draaien in het rooster van een ervaren chauffeur, die naast mij gezeten, de fijne kneepjes van het Noorse busrijden zal gaan overbrengen. Althans, de man in kwestie blijkt afkomstig uit Schotland, dus ik hoop dat hij mij de goede weghelft dirigeert en dat er tijd overblijft voor een verklaring van zijn kant om het mooie Schotland te verruilen voor het mooie Noorwegen??

Een voorproefje heb ik vrijdag al genomen, door als laatste verkenningsrit de route van lijn 8 mee te rijden. Deze busroute gaat door het dorp Brevik, spectaculair gelegen aan de fjord, waar je over een hoge brug rijdt en dan een steile weg afslingert het dorp in om daar een onmogelijk s-bochtje tussen de winkelgevels door te manouvreren. De chauffeur vroeg mij of ik geen trek had om het volgende ritje zelf te rijden en dat leek me een mooie uitdaging om het weekend in te gaan. Ik heb de bochtentheorie goed uit kunnen voeren en het bus-blauw op de gevels is niet van mijn bus afgeschuurd...Ongelofelijk dat in zo'n groot, ruim land, zulke krappe bochtjes met zo'n grote bus moeten worden gereden. En dat voor zo'n 5 passagiers.

Na de brievenbusklus was er nog tijd over

voor een druilerige zondagmiddag wandeling door berg en bos. 

Slecht weer bestaat niet in Noorwegen, alleen slechte kleding, 

en die heb ik niet, dus een excuus om thuis te blijven is er niet. 

Een blik op de thermometer leert hoeveel daarvan 

uit de kast moet worden getrokken en warmlopen gaat vanzelf.

Vlak boven het water van het meertje in het bos op zo'n half uurtje lopen van huis, hing een vreemd soort damp. Een damp die je wel vaker ziet bij deze lage temperaturen. Samen met het verstilde weer gaf dat een mooi harmonieus effect.

Het vervolg

Op veler verzoek zal ik zoals beloofd eens wat aan mijn blog doen. Ik zit hier alweer 3 weken en heb er nog nauwelijks tijd voor gehad. Ik moet steeds maar fietsen en wandelen om de omgeving te verkennen, helemaal niet erg, kijk maar:

dagelijkse beslommeringen uitvoeren en nu is het werk ook nog eens begonnen, zij het als opleiding.

Het is hier ook alleen maar mooi weer geweest op een paar buitjes na. Bladstil en veel zon, maar vaak wel fris weer. In de schaduw kan het zomaar half zo warm zijn als in de zon en dat is meteen een paar handschoenen waard. Van dat mooie weer maak ik dankbaar gebruik, misschien is het de stilte voor de sneeuwstorm.

Het werk
Kan pas beginnen als de opleiding is afgerond en ik m'n noorse sofinummer heb. Zonder dat D-nummer kan je niks regelen of aanvragen en het ene document kan je pas aanvragen als het andere geregeld is. Zo moest ik voor dat D-nr eerst voor registratie naar het politiebureau. En dat kon alleen op woensdag, begreep ik op maandag. En toen ik op woensdag terugkwam bleek m'n bevestiging van werk onvoldoende. Dat moest een arbeidscontract zijn, en dat kon niet geregeld vóór woensdag, dus  werd het de volgende woensdag voor ik m'n registratie kreeg om in Noorwegen te mogen wonen en werken. Wel had ik vooraf begrepen de registratie aan te melden door een formulier via internet op te sturen en om m'n huurcontract mee te brengen. Met die officiële registratie kon ik nu naar het belastingkantoor en daar was de aanvraag zo gepiept, maar de behandeling duurt enkele weken.
Maar dat geeft niet want er moest nog gefietst en gewandeld worden en ondertussen begon de opleiding met wat saaie theorie in een klein lokaaltje. Oude koek voor mij als volleerd bussjåfør, maar nu hoor ik dat eens in het Noors en dan klinkt het toch anders als speculaas.
Ons lesgroepje bestaat uit 7 man en 7 nationaliteiten, waaronder 1 Noor en 1 Nederlander (ik). De anderen wonen hier al minstens 3 jaar en ik slechts 3 weken. Ik heb dus wat taalachterstand maar wel 6 jaar buservaring. Die moet straks ingebakken worden met de busroutes, 8 in totaal met diverse varianten. Het kaartverkoopsysteem is ook totaal anders en te regelen met het touchscreen onder handbereik. Ziet er nu nog gecompliceerd uit, maar in wezen niet moeilijk.

Het huis
Begint nu een beetje eigen te worden. Ik heb wat geschoven met de meubels waarmee ik het moet doen en nu kan ik achter m'n bureautje zitten en tegelijk naar buiten kijken - dat is het betere werk, maar daarom ook duurt het verversen van de blog zo lang. Ook kan ik nu op de bank naar de vlammen in de kachel zitten kijken. Dat kon nog niet en is ook beter. Als ik de keuken wil verbeteren moet er gesloopt worden en dat bewaar ik beter voor een eigen huis.

Hier zie je de Hellestadvegen met vooraan het huis dat ik huur, daarnaast de schuur met kippenren, paardenstal en -wei en het witte huis van de eigenaars, het NL-gezin.
Foto is genomen vanaf de berg, door het bos aan de overkant. Een flinke wandeling waarbij ik onderweg appelbomen tegenkom voor de dorst en in het bos hangen nog steeds bosbessen en vossebessen - heel gezond - voor het grijpen. Eén keer heb ik een vrouwtjeseland met jong het veld zien oversteken. En ontzettend groot, maf beest dat met opgerichte neus overal doorheen stampt. Verder nog geen wild gezien, maar er schijnen ook dassen, vossen een lynx en een veelvraat te wonen. In het bos vliegen allerlei vreemde vogels rond die er in NL niet zijn, zoals de auerhoen, raaf en anderen die ik nog moet opzoeken.

De kat
Tonio heeft eindelijk rust van de buurkatten bij de woonark, en krijgt er 3 andere voor terug. Maar die hebben een andere kleur en daar kan hij duidelijk beter mee overweg. Z'n gesnotter en verkoudheid van de eerste week is gelukkig achter de rug en nu ligt hij heerlijk op z'n vertrouwde kussentje voor de kachel te pitten.