Een opera van Mozart op de radio, flesje witte wijn open, de risotto is bijna klaar, eindelijk zomer, een mooie bergwandeling in de benen naar de top waar ik al máánden vanaf het balkon op uitkijk, een vrij weekend, geen verkeer voor de deur langs....soms komt alles samen en wordt het een mooie dag.
 |
| Blåskjerdingen is het bergje precies in 't midden boven de 2e balkonhekpaal. |
24°C is het en ik zwoeg omhoog op een modderig bergpad tussen berkeboompjes, lekker ruikende varens en allerlei planten die het goed doen in de natte zomp. Ik ben zeker niet alleen; er staan wel tien auto's op het parkeerplaatsje - helemaal vol. Niet erg, Heisann! Har du vært på toppen? Ja! Det er ikke langt unna, god tur! Zo gaat zo'n gesprekje met je wandelcollega's en klaar. Erger is dat je wordt ópgegeten door de dazen, steekvliegen die je met plezier verwelkomen in hun biotoop. Op dus naar de boomgrens die gelukkig niet lang op zich laat wachten. Daar staat een windje en dan hebben de dazen het nakijken.
Wat ik me nou de hele tijd afvraag is waarom die berg vanaf het balkon goed te zien is, maar het balkon vanaf de berg niet. Zelfs Swarovski redt het niet met 10x25! Het zal wel met de onderlinge verhoudingen te maken hebben, maar reacties op dit vraagstuk zijn van harte welkom!
 |
| Het steenmannetje op de top is misschien wat overdreven, |
|
| | | | maar wáár is m'n balkon nou toch? Top Blåskjerdingen, 1062m. |
|
|
|
 |
| ...dáár ja, ongeveer links hoog achterin ('t lijkt wel badminton) |
Eerder deze week ook al zo'n zomers dagje genoten. Als ik vrij ben én het weer werkt mee, dan moet ik zo'n dag niet onbenut laten. Met een fijne collega in de bus mee naar Åndalsnes en 1¾ uur later de racefiets uit het ruim geplukt om met een omweg weer terug te fietsen. 145 km en 4688 geklommen meters later smaakten het Noorse en het huisgebrouwen biertje erg goed bij de pasta. De Trollstigen is een bergpas van 850 meter hoog met haarspeldbochten die in de Dolomieten niet zou misstaan. Het verschil is oa. dat je hier geen espresso kunt bestellen onderweg. Maar je krijgt er wel adembenemende uitzichten voor terug, als de inspanning dat al niet gedaan had.
 |
| (Archieffoto 2010, het uniform is veranderd en de bril niet meer nodig) |
De afdaling is heel geleidelijk en dus heerlijk en je word bedwelmd door de geur van de aardbeienvelden van Valldal, al zeggen ze het zelf, de beste ter wereld
