zondag 26 mei 2019

Nieuwe blog ook alweer oud.

De nieuwe blog, waarover ik hiervóór melding maakte is ook alweer ter ziele.
Dit vanwege praktische en programmatorische redenen van ingewikkelde aard.
Dus norfizwe.blogspot.com kun je in de vergeethoek gooien.

Maar niet getreurd, ik zal laten weten waar ik uithang via:

https://www.polarsteps.com/MarcoScheffers

Op deze website kun je volgen waar ik ben op de kaart. Op de kaartlokatie kun je klikken én op de foto kun je klikken - dan krijg je meerdere foto's en verhaaltjes onder die foto's.

Nóg leuker is de APP voor op je smarttelefoon. Gratis te downloaden via de polarsteps-website op je telefoon of via de App-store of Google-Play.
Als je dan een account aanmaakt en op "Volg" tikt, krijg je een bericht als ik een update post.

Veel mee-reis plezier!

zaterdag 4 mei 2019

Nieuwe blog!

Hoogste tijd om de blog op te frissen. 
Want er gaat gefietst worden. En niet zo’n klein beetje ook, de geschatte afstand wordt ruim 4500 km. Daarom is er een nieuw blog-adres aangemaakt:

www.norfizwe.blogspot.com

Je kunt klikken op «ABONNEREN» en dan je emailadres invullen, dan krijg je vanzelf een mail wanneer er een nieuwe blog gepost wordt.


donderdag 26 mei 2016

De Waterman.


Tja, ik ben in februari geboren en dan ben je waterman. Maar al die voorspellingen? ik geloof er niks van en het klopt ook nooit.
Wat wél klopt is dat ik drie maanden met water heb lopen zeulen tussen de buren en mijzelf. En de buurman kan het weten want hij is zelf ook waterman - slechts van de eerste soort, hij is op dezelfde dag jarig als ik. En al dat gesjouw behoort nu tot de verleden tijd:
Klik op de witte pijl en je ziet de grondwaterbronboorders in aktie. (Klik op de vier hoekjes voor groter formaat). Dit bleek de beste oplossing om dezelfde problemen in de toekomst te voorkomen. Nu zal de watervoorziening in mijn huis niet meer bevriezen in de winters die volgen, (afkloppen...).
De mannen hebben met gigantisch materieel m'n halve tuin omgeploegd en een vertikaal gat geboord van 132 meter diep! Op 100 meter diepte hangt de pomp, die het grondwater naar een drukvat in huis pompt. En die zorgt ervoor dat het heerlijk helder vocht, zonder bocht de kraan uit spuit.

Het materieel wordt op de juiste plaats gerangeerd.
De boorkop en de buizen die tussen de boorkolom komen om dieper te komen.






























Het boorsel spuit met kracht de slang uit, de tuin in.








De pomp lijkt net een bom en is prachtig van roestvrij staal.





















De pomp wordt te water gelaten, 100 m diep.




















En nu kan er weer zorgeloos gedouched worden, het gehele jaar door...













donderdag 21 januari 2016

Geen water, wel sneeuw.

De rørlegger is wel twee keer geweest om z'n lood te gieten. Oftewel, onder hoge druk, warm water door de leiding spuiten om de ijzige verstopping te laten smelten. Maar helaas...het water kwam - iets koeler - weer terug, zonder aanvoer van nieuw klaterend koud water...en zo werd het stil, de loodgieter pakte z'n rør en verdween.
De verstopping zal vermoedelijk buiten bereik en buiten huis zitten. Wat te doen, wachten op het smeltende voorjaar? Dat kan nog wel drie maanden duren. De loodgieter heeft zo'n gepeperde rekening achtergelaten dat ik nog wel even kan wachten op de volgende, eentje met een graafmachine.
Intussen kan ik bij de uiterst vriendelijke buren water halen. En met het sleetje dat ik in m'n garage aantrof, is dat zelfs leuk! Sjouwen hoeft niet meer en hij stuurt gemakkelijk het hellinkje af.
Door op de glijijzers te staan en links of rechts naar voren te duwen, kun je gemakkelijk sturen.
Toch heeft die loodgieter wel een slimme noodoplossing aangelegd, door de waterpomp (die in orde bleek) aan te laten zuigen vanuit een groot vat, dat ik met de jerrican kan bijvullen. Zo kan de waterleiding binnenshuis toch gebruikt worden, zij het met mate.

En buiten vriest het gewoon door, 15 à 20 graden, dus de sneeuw, die blijft nog wel even :

De buurman is tandarts en wil na het gaatjes vullen graag sneeuwruimen met z'n sneeuwfrees:


IJskristalletjes groeien aan op takjes.



Vanonderen!

Het Telemarkskanaal ligt vlakbij en slingert tussen de bomen door. In de zomer varen er de kanaalboten van Skien naar Dalen.

donderdag 7 januari 2016

Licht en warmte. En kou. Heel koud.

Hoe kun je zien of een huis in Noorwegen wordt bewoond door een Nederlandse of een Noorse Noor?
Heel eenvoudig, de meeste huizen worden natuurlijk bewoond door noren en staan er vol verlicht bij. Op iedere hoek van het woonhuis schijnt een buitenlamp en dat geldt ook voor de garage, de stal, de stabbur (oogstschuurtje op poten), het hondehok, het kleine schuurtje, het brievenbusafdak en het theehuisje. Om maar een ruim voorbeeld te noemen - dit kan variëren. Ook binnen schijnt er volop licht, minstens twee lampjes voor elk raam en ook in alle kamers waar niemand zit. Al met al kunnen er zomaar tientallen lampjes branden. Of er nou iemand thuis is of niet, dat maakt geen verschil.

In mijn huis, om maar een voorbeeld te noemen van een Nederlander in Noorwegen en dit kan afwijken van het gemiddelde, branden er een paar lampjes op de plek waar ik zit en verder is het donker. Buitenlamp? Er komt toch niemand, dus waarom moet die aan? En als ik niet thuis ben of 's nachts, dan is het donker. Een vrij donkere plek in het duister dus en de buren zullen wel denken, maar dat doen ze dan maar. Ik heb ze er nog niet over gehoord.
En dat terwijl we geregeld contact hebben, een aardig stel van begin vijftig, de man is tandarts en dat kán zo eens handig uitkomen in geval van nood. Hij heeft me al eens op een wandeling een pad gewezen om via bergtopje en bos een rondje te lopen, vlakbij huis, anderhalf uur pittig sjouwen. Zo vroegen ze mij ook om hun kat eten te geven toen ze twee weken op kerstvakantie waren. En daar merkte ik dat die kat zeker niet in het donker hoefde te slapen.
Bovendien stond de warmtepomp al die tijd 24 uur per dag op vol vermogen te blazen en was het wel lekker warm in huis, maar de stroomrekening zal aanzienlijk zijn.

Vandaag is het 7 januari en na de milde decembermaand zag ik nu op het Noorse nieuws dat in het hoge Noorden de echte kou heeft toegeslagen. Tot 42 graden onder nul was het in bijv. Kautokeino. Een plaats in Noors Lapland waar schoolkinderen ijsvrij kregen om te voorkomen dat ze door de kou bevangen zouden raken wanneer de schoolbussen motorproblemen zouden krijgen.
Noren denken goed na om zoveel mogelijk problemen te voorkómen.

En ik? Kan nog veel leren van de Noren. Mijn warmtepomp heb ik ook 's nachts op een zacht pitje aanstaan. Om niet in een ijskoud huis aan te komen bij de 15 graden onder nul die het nu is. Lekker warm vergeleken met Kautokeino.
Maar toch kwam er gisteren geen water meer uit de kraan... Badkamervloerverwarming, warmtepomp en houtkachels deden hun ding, maar tóch! Er kan ergens een leiding die in de muur verdwijnt bevroren zijn, maar dat is volgens buurman nog niet eerder gebeurd. Of is er iets met de waterpomp aan de hand? Die het water van de eigen bron uit het bos naar het huis haalt? Onderdeeltje kapot? Morgen komt de rørlegger zijn loodgieterswerk aanbieden. Ben benieuwd. Hopelijk hoef ik niet lang met jerricans te zeulen van de buren naar hier.


donderdag 24 december 2015

Over houtkachels in - niet zo'n - Noorse winter en een Kerstgroet.

Het kan vriezen - het kan dooien. Dat zeggen ze in Nederland, maar dat geldt hier ook. Want wat ís dit nou voor een winter? Ácht warmtegraden (zo zeggen ze dat in Noorwegen, in tegenstelling tot 8 kuldegrader met een flink pak sneeuw) op kerstavond? Een groene kerst is het hier gewoon en het witte, dat ligt hoog in de bergen, hoog in het Noorden. 

Maar KERST is het wel en ik wens alle trouwe bloglezers
 zeer prettige feestdagen toe 
en een gezond en mooi 2016 !

Het zou kunnen dat die nieuwe houtkachel zó goed stookt dat het buiten ook warm wordt. Of zou de klimaatverandering plotseling en steeds sterker toeslaan? Of is het gewoon een toevallige luchtstroming, die vanuit het zuidwesten over ons heen waait? 
Wie zal het zeggen. De kachel staat en het hout brandt erin. Tonio weet meteen waar de warmste plek is en heeft z'n kussen er naartoe gesleept. Het is een convectiekachel en voldoet aan de laatste milieueisen.


Dankzij slimme luchtstromingen gaat hij efficiënt met het hout om stoot minder roetdeeltjes uit. Er bestaan zelfs stimuleringprogramma's om mensen hun oude kachels van de hand te laten doen en in de grote steden (niet hier) kun je zelfs subsidie krijgen op de aankoop van een nieuwe. En wat moet je met die oude? In ieder geval weghalen, het gat in de schoorsteen dichtmetselen (wist niet dat ik dat kon), gat in de vloer aanhelen en een kleedje neerleggen voor de poes...maar die gaat er dus met z'n eigen kussen vandoor. De open haard was ook zo'n apparaat om snel van je hout af te komen met een beetje warmte. Weg dus met dat ding, gat dichtmetselen, vloer aanhelen, muurtje afbreken, houten wandpaneeltjes inpassen, gronden en schilderen. Als je het snel leest lijkt het zo gebeurd, maar zoek het maar eens uit allemaal en hoe heet dat dan in het Noors. Die O.H. in delen naar beneden gesleept en met een foto erbij via internet "gratis af te halen" aangeboden. Drie kerels uit Kristiansand wisten er wel raad mee voor hun clubhuis van modelvliegtuigjes en hadden de drie uur rijden enkele reis er wel voor over. Handig, dat finn.no (het noorse marktplaats) en zo kon ik ook een poolse meneer blij maken met het oude fornuis dat hier in de keuken stond en minder mooi was dan mijn eigen exemplaar, dat ik ook via finn gekocht had. Zo rommel ik maar wat aan en verder.

Maar een houtkachel doet het natuurlijk alleen als je wat aan doet en na een dag ploeteren op de bus kom ik thuis in een koud huis. Die paneelkacheltjes vreten teveel stroom en dat kan ik het klimaat ook weer niet aandoen. Dus op speurtocht naar een alternatief en de andere grote aanschaf was de warmtepomp. Die maakt van koude buitenlucht via een omgekeerd koelkast-principe warme lucht die naar binnen geventileerd wordt. Een heerlijke warmte en als het nog eens gaat vriezen, dan kan ik tóch in een warm huis thuiskomen.

Hier staat meneer de installateur het buitendeel af te regelen terwijl binnen de warme-lucht blower hangt. 
En wat is er verder nog te klussen? Vooral erover nadenken, maar dat kan heel goed tijdens het werk op de bus. Dat is namelijk veel minder ingewikkeld dan in Ålesund en zo kom ik nog eens op mooie ideeën. Zo moet het garagedak nog eens aangepakt worden want het beton is van slechte kwaliteit en zweet door, zodat het binnen een klamme boel is. De keuken wil ik veranderen, de gangvloer isoleren, een extra raam in de kamer maken, voor beter uitzicht rondom, de muren in de kamer schilderen van grijs naar...? (suggesties welkom).
En wat is er al gedaan? Een dakgoot gemonteerd. Eerst over nadenken, waar vind je de juiste soort en hoe heet zo'n ding (takrenne). En dan is het monteren eigenlijk zo gebeurd:



Van dichtbij blijken er allerlei mossen, korstmossen en paddestoelen op het dak te groeien. Er begon ook een boom, maar die heb ik omgezaagd.







Achteraf blijkt er toch nog water tussen dak en goot door te druppen, dus het is nog niet af, maar het meeste gaat via de pijp naar beneden.
In de verte het huis van de buren.






zondag 8 november 2015

Verhuizing


Als je een huis koopt, verdwijnt een blog meteen naar de achtergrond. Totdat je er weer aan denkt. Dan blijkt dat ik alweer vijf weken in m'n nieuwe huis zit. M'n eigen huis! En dat voelt erg goed. Het geeft positieve energie. Zóveel, dat ik dit gebied, waar ik toch ook al een jaartje gewoond heb, met nieuwe ogen en een hernieuwde waardering bekijk.
Ik heb het eens nagegaan en ben in m'n leven nu 21 keer verhuisd en voor het eerst heb ik nu een transportbedrijf ingeschakeld voor het vervoer. Dat beviel zo goed dat ik bijna zou denken, dat ga ik vaker doen, maar dan moet ik ook weer verhuizen en daar heb ik voorlopig geen zin in.

Nauwkeurig inrangeren
Effe stoom afblazen tussendoor


Het lijkt weinig in zo'n ruim vrachtruim
Uitladen door nieuw personeel 




Met 2 man werd de auto efficiënt ingeladen door al m'n spullen dicht opeen te puzzelen. Zo kon er nog een vrachtje bij en werd de auto via een mijl op zeven naar het zuiden gestuurd. Het gecombineerde vrachtje er weer uit en met een nieuwe bestuurder zou de vrachtauto pas 2 dagen later in Lunde aankomen, wat mij prima de gelegenheid gaf om op m'n gemak de 700 km in eigen auto af te leggen. Halverwege wist ik een mooie plek om vrij te kamperen in het Sjodalen, ten noorden van Hindseter. Bij de lichte vorst lag ik heerlijk in m´n tentje en Tonio in de (nog even) warme auto.
Slaapkamer Tonio
Herfst in Sjodalen bij Gjendesheim
Geheel uitgerust en ontspannen kwam ik slechts 2 uur te laat aan om de sleutel van m'n nieuwe onderkomen in ontvangst te nemen van de verkoper. Na een uitgebreide rondleiding langs perceelgrens en waterbron en gebruiksaanwijzing, maakte hij zich in z'n nieuwe BMW uit de voeten.
Niets dan lof voor de bank als hypotheekverstrekker, die samen met de makelaar alle papieren in orde heeft gebracht na slechts enkele handtekeningen en muisklikken van mijn kant. Makkelijker konden ze het haast niet maken.